Miejska i Powiatowa
Biblioteka Publiczna

Patrycja zostaje zaskoczona propozycją pracy u profesora Zygmunta Tofla jako... dama do towarzystwa. Łamane przez opiekunka i asystentka. Ma się zajmować starszym panem, ale też poszukiwać rozmaitych dokumentów, które doprowadzą ją do niespodziewanego odkrycia. Pomaga jej syn profesora, Mateusz, który potrafi grać w szachy, ale równie chętnie tropi przestępców. Bo profesor - miły, starszy pan - zaczyna się nagle dziwnie zachowywać. A w starej, zabytkowej wilii z ogrodem dochodzi do niewyjaśnionych zdarzeń. Zupełnie jakby ktoś czyhał na życie profesora, choć ten konsekwentnie wszystkiemu zaprzecza. Żeby chronić swojego pracodawcę, Patrycja przeprowadza się do willi, ale razem ze swoją ciotką, która porusza się na wózku i ma dość paskudny charakter. Wybucha potworne zamieszanie...

Czy przeszłość zawsze warta jest tego, by ocalić ją od zapomnienia?Rok 1912. Młody niemiecki oficer w stanie spoczynku, Jorg, przybywa do przemysłowego miasta Schwientochlowitz na Górnym Śląsku, aby zgodnie z zaleceniem ojca poznać tajniki pracy tutejszej huty żelaza. Wkrótce w sklepie ze słodyczami poznaje Albinę Schmeiduch - nieśmiałą polską wdowę samotnie wychowującą córeczkę. Żadne z nich nie podejrzewa jeszcze, że ich płomienny romans da początek skomplikowanej historii kilku pokoleń świętochłowiczan, których życie przypadnie na burzliwe czasy wojny i okupacji, komunizmu i długiej drogi do jego upadku. W tych nieprzewidywalnych czasach jedyną ostoją jest miasto Schwientochlowitz - Świętochłowice, gdzie splątane języki niemiecki, polski, śląski, a także jidysz tworzą fascynującą sagę o zwykłych mieszkańcach uwikłanych w wielkie wydarzenia XX wieku.- Ja tylko chciałem prosić o zgodę na odprowadzenie pani do domu. Daleko pani mieszka?- Nie tak daleko, na Schwarzwaldstrasse - odparła odruchowo. - Zawsze chodzę sama i nikt mnie nie musi odprowadzać. - Znów pojawiła się myśl, że jest pyskata i powinna inaczej reagować.- Szkoda - uśmiechnął się smutno. - Do widzenia.Wyszedł tak szybko, że nawet nie zdążyła odpowiedzieć. Ale jest żech durno, gupszo od tej naszej kozy, co sie kole domu pasie. Ale co tam! Taki elegancki kawaler, a ona - prosto dziołcha stąd. Co by fater powiedzieli, jakby zoboczyli, że ją taki elegant odprowadzo? Pewno by ją zryczoł. A może nie? A muter? To by dopiero było kozanie: że to nie synek dlo niyj, że może szukać kogoś takiego jak łona, że ludzie bydom obgadywać.Uśmiechnęła się, gdyż zauważyła, że myśli po śląsku, jak zawsze, kiedy się czymś zdenerwuje lub wzruszy.

Zielony byfyj, kuchenny kredens Zosi Zaleskiej, stoi teraz w nowym mieszkaniu rodziny. Wiatr przegnał już wspomnienia o zimnej izbie w ponurej suterynie. Nastają nowe czasy, gdzie łazienki i chleb na stole pozwalają uwierzyć, że można żyć normalnie. Naznaczeni cierpieniem i wojną ludzie pragną wreszcie doświadczyć szczęścia. Dla jednych oznacza ono wychowywanie dzieci, dla innych, budowę nowego, doskonałego systemu, w którym zabraknie miejsca na indywidualizmy.Tymczasem czas i historia zataczają koło, aby ponownie spleść losy rodziny Trauterów i Zaleskich. Nikt już nie cierpi głodu, ale strach o życie nadal towarzyszy Zosi i Władkowi. Kto z rodziny wytrzyma, kto uzna, że życie jest gdzie indziej? Zalescy są sobie bliscy jak nigdy przedtem, rodzina wspiera się, aby przetrwać kolejny trudny okres, który wielu Polakom wciąż przypomina mroczne czasu okupacji.A jednak życie toczy się dalej, przychodzą na świat kolejne pokolenia, które chcą żyć i cieszyć się wolnością. Wnuczka Zofii, Oliwia, podejmuje walkę o zachowanie jedynej pamiątki po pradziadkach. Stare domy i kuźnia odradzają się wraz z pewnością, że nie ma na świecie takiej siły, która mogłaby odebrać ludziom nadzieję i wiarę w lepszą przyszłość.